Postoje zagonetni trenuci i razlozi u svesti umetnika kada se, obuzet stvaralačkim nadahnućem, odluči da iskorači iz širokog polja tradicije, nasleđa i uobičajenosti, zakoračivši u prostor slobode i preobražaja. Takvi trenuci odveli su Lidiju Uzelac na teren kolaža – slikarske tehnike modernog doba, koji su izumeli kubisti, obimno primenjivali dadaisti i nadrealisti a koja u našim prilikama nije imala brojne poštovaoce i konzumente. Više od pet godina Lidija Uzelac istražuje mogućnosti ove tehnike i igrom senzibilnih kvaliteta potvrđuje i demonstrira osobeni pristup.

Kombinujući postupak višeslojnog lepljenja različitih vrsta materijala i papira sa slikanim intervencijama u vidu pastuoznih namaza, gestualnih poteza i drippinga, ona stvara raskošne slikovne površine. Ideja prividnog nereda ostvarena kontrastima materijala i boja, vešto je artikulisana, čime doprinose i jednostavna kompoziciona rešenja sa ženskom figurom ili preciznije siluetom kao centralnim motivom. Nikada dovršeno i uvek otvoreno ljudsko telo magično je sredstvo kojim umetnica indirektno govori o enigmatičnoj pre svega emotivnoj unutrašnjosti. Silueta prerasta ravan motivacijskog ili sadržinskog impulsa i postaje amblemski nosilac značenja u kome se prelamaju i ukrštaju odjeci iskustva i mišljenja o različitim aspektima postojanja i osećanja. Tako multiplicirani motivi ruža, ženskog lika, ugrađene pisane reči u slojevito telo slike. Direktni citati čuvenih renesansnih Madona postaju metaforična sredstva na osnovu kojih otkrivamo veliku količinu humane energije kojom Lidija doživljava i tumači svet oko sebe.

Uz svest o neminovnosti daljih istraživanja a sa sklonošću ka preispitivanju i novinama umetnica postepeno menja svoj pristup kolažu. Promene u izgledu kolaža evidentne u stišavanju kolorita, značajnijoj upotrebi crne i bele, korišćenju novih tekstilnih materijala i uvođenju horizontala u definisanju siluete, dovode do promene samog medija – dvodimenzionalni kolaži evoluiraju u trodimenzionalne svetlosne instalacije a silueta figure doživljava simboličnu metamorfozu u motiv krsta. Iako različite, ove dve celine su u vizuelnom i značenjskom smislu kompaktne i jedinstvene.

Smislenom igrom duha, ne odričući se eksperimenta i improvizacije Lidija Uzelac stvara dela sugestivnog izraza iz čijih pora teku sokovi života kao vidljiva projekcija vlastitosti u aktuelnom trenutku i okruženju.

Milica Todorović, istoričar umetnosti

…Krećući se u okvirima geometrijske apstrakcije Lidija Uzelac, vlastiti stvaralački koncept zasniva na osmišljenim, kolažiranim celinama koje poprimaju dublji, složeniji smisao…

Radmila Kostić, istoričar umetnosti

Kreativni put Lidije Uzelac obeležen je diskretnim i kultivisanim izrazom. Poetička prepoznatljivost i otvoren pristup temama koje dotiču čoveka i njegovu prirodu, precizno pozicioniraju njeno umetničko delovanje. Višegodišnja posvećenost likovnim pitanjima ogleda se u nesputanom korišćenju različitih likovnih tehnika i smelom pronalaženju optimalne forme.

Aktuelna traganja proširena su korišćenjem novih materijala. Kolaži, slike, radovi štampani na platnu i oslikani objekti, oslanjaju se na prethodni ciklus pod nazivom „Senke“. Umnogome su definisani snažnom potrebom za eksperimentisanjem a njihovo ishodište su figuralne forme svedenog i skrivenog monumentalnog karaktera. Od kontrolisanog do impulsivnog rukopisa, pažljivo kolažiranih ili široko islikanih površina, lazurnih partija ili punog zasićenja, kretanja u ovim delima svedoče o njenim delikatnim estetskim afinitetima. Osobenost u načinu realizacije rezultira brisanjem oštrih granica između medija pa je za ovu umetnicu traženje odgovora na likovna pitanja – jedinstvena misija…

Prof. Slobodan Radojković