Prilagođeni procesi
Bez naziva 10
Ulje na platnu, 2017, 2017. 20 x 25 cm.
Bez naziva 9
Ulje na platnu, 2017. 20 x 25 cm
Bez naziva 8
Ulje na platnu, 2017. 20 x 25 cm
Bez naziva 7
Ulje na platnu, 2017. 20 x 25 cm
Bez naziva 6
Ulje na platnu 2017. 50 x 70 cm
Bez naziva 5
Ulje na platnu, 2017. 100 x 80 cm
Bez naziva 4
Ulje na platnu, 2017. 100 x 80 cm.
Bez naziva 3
Ulje na platnu, 2017. 80 x 60 cm
Bez naziva 2
Ulje na platnu, 2017. 120 x 150 cm
Bez naziva 1
Ulje na platnu, 2017. 120 x 150 cm.
Milan Nešić (Sremska Mitrovica, 1976) .Upisao Fakultet likovnih umetnosti u Prištini 1997. Diplomirao na Akademiji umetnosti u Novom Sadu 2003. godine. Master akademske studije iz oblasti slikarstva završio 2015. godine na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Živi u Novom Sadu. su ključni elementi u njenom radu. Živi i radi u Njujorku od 2013. godine
SAMOSTALNE IZLOŽBE
2017 Novi Sad, SKC “Fabrika”, Višak smisla
2016 Novi Sad, Likovni salon Kulturnog centra, Slike
2016 Beograd, Ulična galerija, Bez izlaza
2015 Novi Sad, Galerija „Šok zadruga“, Plastični problemi
2013 Kraljevo, Galerija Kulturnog centra „Ribnica“, Radovi na kartonu
2012 Beograd, Galerija i vinarija „U podrumu“, Slike
2011 Novi Sad, Galerija „Mali likovni salon“,
2011 Pančevo, Kulturni centar Pančeva, Galerija „Dvorište“, Novi radovi i nešto od pre
2011 Požega, Gradska galerija, Slike
2011 Beograd, Galerija „Nova“, Slobodna tema
2010 Kragujevac, Gradska galerija „Mostovi Balkana“, Obrnuto kretanje
2008 Smederevo, Galerija savremene umetnosti, Slike
2008 Kragujevac, Galerija Doma omladine (sa R. Đukanovićem), Slike
2008 Zrenjanin, Savremena galerija, Slike – objekti
2007 Novi Sad, Galerija Kulturnog centra, Slike – objekti
2006 Subotica, Moderna galerija „Likovni susret“, Slike
2006 Novi Sad, Kafe galerija „M_P Art“, Slike
2006 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Razdvojeni delovi celovite rasprave
2005 Novi Sad, Kafe galerija „Izba“, Crteži
2005 Užice, Gradska galerija (sa A. Dimitrijevićem), Slike
2004 Novi Sad, Kafe galerija „Stari prostor“, Slike
2004 Beograd, Galerija „Haos“ (sa J. Janev i D. Stošić), Ka prostoru
2003 Novi Sad, MMC Art Klinika, galerija „Šok“, Crteži
2003 Novi Sad, Galerija „Da“, Slike
2002 Beograd, Galerija Studentskog kulturnog centra (sa D. Stošićem), Slike
GRUPNE IZLOŽBE
2017 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine. “(Dis)kontinueti – Savremena umetnost u Vojvodini.”
2016 Solun, Thessaloniki Art Fair
2016 Beč, Marx Halle, International Art Fair, Viennacontemporary „In focus – Ex YU and Albania”
2016 Sombor, Galerija savremene umetnosti, „Terminal, music and arts festival“
2016 Los Anđeles, Herman Miller Showroom, Slike
2014 Beograd, Galerija „New Moment“, Odličan 5-
2014 Novi Sad, Galerija „Mali likovni salon“, Godišnja izložba centra za grafiku
2013 Zrenjanin, Galerija Kulturnog centra, 30 sa 30
2013 London, Reading Room Gallery, London Calling
2013 Rim, Galleria Vista. Nuove acquisizioni
2013 Novi Sad, Prirodnjački muzej, Ekokult
2012 Gaeta, Pinacoteca Comunale D’arte Contemporanea, Ambientart III
2012 Gornji Milanovac, Moderna galerija, 11. Međunarodno bijenale umetnosti minijature
2012 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, „Privremena istorija“, izbor iz dela kolekcije Muzeja savremene umetnosti Vojvodine 1950 – 2012.
2012 Rim, Associazione culturale atelier, Novi Sad u Rimu
2011 Zrenjanin, Kulturni centar, 30 sa 30
2011 Beč, Lukas Feichtner Gellery, Spring Serbian Salad
2011 Beograd, Galerija 73, Pogledi
2011 Njujork, MC Gallery, Novi Sad u Njujorku
2011 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, „Akvizicije“ Otkupi i pokloni (2004-2011)
2010 Gornji Milanovac, Moderna galerija, 10. Međunarodno bijenale umetnosti minijature
2010 Gornji Milanovac, Moderna galerija, Izložba kolonije „Mina Vukmanović Karadžić“
2010 Smederevo, Centar za kulturu Smederevo, 7. Bijenale likovnih i primenjenih umetnosti
2010 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Umetnost u Vojvodini 2000 – 2010
2010 Šabac, Narodni muzej, 54. Oktobarski salon
2009 Smederevo, Galerija savremene umetnosti, Ready made, re made
2009 Pančevo, Galerija M2, Novosadska scena
2009 Gornji Milanovac, Moderna galerija, Prolećni salon
2009 Kovin, Centar za kulturu, 27. Oktobarski likovni salon
2009 Novi Sad, Poklon zbirka Rajka Mamuzića. 38. Novosadski salon
2008 Gornji Milanovac, Moderna galerija, 9. Međunarodno bijenale umetnosti minijature
2008 Šid, Sremska Mitrovica, Inđija, Subotica, Vršac, Sombor, Kikinda Projekat „Umetnost u Vojvodini danas“
2008 Beograd, Kuća legata, „Henkel Art Award“ kategorija savremeni crtež 2008.
2008 Novi Sad, Poklon zbirka Rajka Mamuzića, 37. Novosadski salon
2008 Sombor, Galerija Kulturnog centra „Laza Kostić“, Likovna jesen 2008.
2008 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Telenor kolekcija
2007 Vrbas, Likovna galerija Kulturnog centra, Paleta mladih 2007
2007 Novi Sad, Galerija „Zlatno oko“, Izložba umetničkih zastava
2007 Norič, Old Bally Factory Gallery, Norwich twin cities art show
2007 Vršac, Galerija Kulturnog centra, Izložba Umetničke kolonije „Paja Jovanović“
2007 Zrenjanin, Savremena galerija, Izložba Umetničke kolonije „Ečka“
2006 Sremska Mitrovica, Muzej Srema, Skica za buduću izložbu u budućem Muzeju
2006 Beograd, Dom Omladine – Magacin u Kraljevića Marka, 47. Oktobarski salon
2006 Novi Sad, Galerija Vojvođanske banke, 35. Novosadski salon
2005 Gornji Milanovac, Moderna galerija, 8. Međunarodno bijenale umetnosti minijature
2005 Novi Sad, Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Skica za buduću izložbu u budućem Muzeju
2004 Sarajevo, Muzej savremene umetnosti, Antiteza
2003 Novi Sad, Galerija „Zlatno oko“, Pokretanje istrage
2003 Novi Sad, MMC Art Klinika, Perspektivni
2003 Gornji Milanovac, Moderna galerija, 7. Međunarodno bijenale umetnosti minijature
2002 Beograd, Galerija „Zvono“, Skok u prazno
2002 Beograd, Muzej 25. Maj, Real Presence
2002 Vršac, Konkordija, Studenti – umetnici
NAGRADE I OTKUPI
2003 Godišnja nagrada Akademije umetnosti Novi Sad za slikarstvo
2003 Nagrada za slikarstvo „Perspektivni“, MMC Art Klinike, Novi Sad
2009 Otkup Telenor kolekcije
2011 Otkup Muzeja savremene umetnosti Vojvodine
Rekli su
Mileta Prodanović
Forme kao prostori (za) razmišljanje
Još od trenutka kad je početkom prošlog veka (1913) Dišan konceptualizovao praksu uvođenja predmeta (iz) svakodnevne upotrebe u korpus/kontekst umetnosti ― diskusije na temu odnosa između (svakodnevnih) predmeta sa jedne, odnosno tela/dela sa druge strane, nimalo ne gube na svojoj aktuelnosti. Među poglavljima te ― uvek aktuelne i nikad do kraja ispričane priče ― nalazi se i slikarski opus Milana Nešića, koji prisustvo materije (materijala) na crtežima i platnima koje radi uvodi već sa svojim ranim, studentskim radovima.
Sam Nešić svoja platna radije naziva radovima nego slikama (Namerno se ograđujem od reči “slikarstvo” jer smatram da sam malo toga “naslikao”), na ovaj način naglašavajući upravo manuelni momenat, tačnije niz momenata koji podrazumevaju kombinovanje, apliciranje, lepljenje, kolažiranje,…, koji njegove slike približava kategoriji trodimenzionalnih (vizuelnih) objekata. Locirane u međuprostoru između slika i radova, ali i između slike i slikarstva ― Nešićeve vizuelne strukture, mentalne i fizičke/fizikalne propozicije i vežbe, ili, jednostavno rečeno, slike-objekti u formi vizuelnog dnevnika svedoče upravo o umetnikovoj (umetničkoj) svakodnevici kao dominantnoj “temi” i karakteristici ove umetnosti. Dnevnički karakter ovih slika-znakova akcentovan je činjenicom da na većini radova Nešić ispisuje i datume njihovog nastanka. Pri tom on ne prikazuje (još manje opisuje) svakodnevicu ― već istu, najpreciznije rečeno, registruje. Na ovaj način (trajno) memorisani, datumi nastanka Nešićevih slika prevazilaze sami sebe ― istovremeno funkcionišući kao njihovi naslovi ali, podjednako, i kao intimni dnevnički zapisi.
Opredeljujući se za strategiju malih pomaka, opus Milana Nešića predstavlja kontinuirano kretanje i stalno nadograđivanje (gomilanje, svođenje, pročišćavanje, akumuliranje, …) stilskog (formalnog) obrasca koji je ovom slikaru već obezbedio široku prepoznatljivost što samo po sebi uopšte nije mali domet.
Tamara Đorđević
Na granici: Između fovističke apstrakcije i „slikarskog dadizma“
Milan Nešić je umetnik koji nikada nije napustio slikarski mediji kao osnovno sredstvo svog umetničkog izraza. Njegova likovna istraživanja temelje se na promišljanju kriterijuma uspostavljenih unutar koncepcija likovne forme čak i onda kada je eksperimentalnim pristupom korišćenim materijalima dovodio u pitanje njene granice ili kada je tendeciozno išao izvan ustanovljena pravila. Ipak, Nešića interesovanja utelovljena u slikarskom opusu sticajem okolnosti nisu pozicionirala izvan okvira savremene scene vizuelnih umentosti budući da je periodično prisutan na najznačajnijim manifestacijama koje nude uvide u savremenu umetničku praksu.
Najnoviju seriju radova Milana Nešća u poređenju sa dosadašnjim opusom odlikuje diskretnije prisustvo ready made objekata koji se u statusu trodimenzionalnih elemenata integrišu u sliku. Slučajnost i bezinteresnost bili su osnovna načela pri izboru objekata za svakondevnu upotrebu. Oni se više ne nameću kao samostalni objekti kako bi se drskim prisustvom suprotstavljali samoj definiciji slike koja je ravna, dvodimenzionalna ploha, već sada predstavljaju „maskiraniji“ element koji se ne nameće na način da podseća na prelom između vizuelnih i likovnih umetnosti, između predadaističkih i dadaističkih umetničkih pra`ksi.
S druge strane, Nešić u najnovijoj seriji slika razvija jednu vrstu dadaističke prakse unutar samog slikarstva. Naime, Marsel Dišan je govorio o tome da njegovi ready made artefakti imaju polazište i u promišljanju samog slikarskog postupka kada slikar koristi industrijske boje. Te industrijske boje i ostala sredstva od kojih je načinjena slika jesu već postojeći proizvodi. Kada Nešić koristi slikarske uljane boje on ih tretira na isti način na koji bira već proizvedene oblike. On koristi one boje koje su mu na dohvat ruke, nezavisno od njihove kolorističke vrednosti. Prevaga crteža u odnosu na boju samo podcrtava sekundarni karakter kolorita uprkos tome što je kolorit Nešićevih slika intenzivan, svež i tonski uravnotežen.
Na prvi pogled bi se moglo reći da ižložene slike nalaze referencu u nekoj od fovističkih apstraktnih kompozicija Kleovog rada. No, čini se da Nešićeve slike nisu slike slikara već slike dadaiste koji se vraća slici..
Sanja Kojić Mladenović
Slika-prostor, proces, znak
Posle više stoleća dominacije slikarstva, tehnološke inovacije, naučna dostignuća, kao i brzina života su u 20. veku dovele do preispitivanja prirode i mogućnosti ovog medija u okviru novog društvenog sistema. Slikarstvo je neprekidno trajalo i razvijalo se tokom 20. veka, koristeći različite mogućnosti svog formalnog jezika, ali je intenzitet njegovog prisustva bio različit. Posle krize slikarstva u sedamdesetim godinama u kojima dolazi do pojave dematerijalizacije umetničkog predmeta i konceptualne umetnosti, sledila je ekspanzija slike u osamdesetim kroz transavangardu i neoekspresionizam. Danas ono koegzistira zajedno sa drugim vizuelnim medijima među kojima većinu čine oni čija je pojava direktna posledica statičkih i pokretnih tehnoloških saznanja (fotografija, video, digitalna umetnost…).
«Slikarstvo svoja svojstva ne deli ni sa jednim drugim medijem, što znači da ne može da se podudari, a pogotovo ne može da se zameni ni sa jednim drugim izražajnim sredstvom»[1]. «Na konkretnoj fizičkoj površini slike – načelno rečeno – sve je moguće i sve je dozvoljeno, od uživanja u slikanju uz obilje slikarske materije do asketskog odbacivanja svega što se u slici čini dodatnim, preteranim i suvišnim[2]». To su neki od razloga zbog kojih se danas mnogi mladi umetnici odlučuju za istraživanja isključivo u ovom mediju. Među njima je i Milan Nešić koji je posle završenih studija slikarstva na Akademiji umetnosti u Novom Sadu veoma aktivno nastavio da koristi ovaj manuelni izvođački postupak i pored mogućnosti koje pružaju novi mediji.
Nešićevo slikarstvo proističe iz sasvim intimnih pobuda i u sebi sadrži dubinske iracionalne impulse, ali i svesnu, racionalnu, praktičnu proveru njegovih saznanja o samoj prirodi medija slikarstva i mogućnostima koje ono pruža. Slika je njegova spoznaja o tome šta je slikarski prostor, šta je slikovno polje, kako se ono izgrađuje od strane slikara i kako se percipira od strane gledaoca. Njegovo slikarstvo svojim finim referencama i skrovitim aluzijama na istorijske prakse ovog medija i na svojstva rada drugih slikara, kao i svojom težnjom ka stvaranju slika-objekata, odgovara duhu modernog vremena i savremenom traganju za odgovorom na pitanje šta može danas da bude slika kao autonomni umetnički entitet.
Slika-prostor
Potreba za produbljivanjem dvodimenzionalne ravni slike, nagnala je Nešića da medij slikarastvo proširi shvatanjem slike kao objekta. Koncept građenja slike, predmetima ili entitetima sa svojim sopstvenim postojanjem, nisu eho ili imitacija spoljašnjeg sveta već njegova re-kreacija na nezavisan način, bez težnje ka reprezentativnosti slike. Postupkom srodnim tehnici kolaža-asamblaža Nešić upotrebljava različite nađene predmete i inkorporira ih u telo slike. Odbačeni predmeti, produkti potrošačkog društva (delovi odeće, ofingeri, kišobrani, savremena ambalaža, krpe, letvice..) tako postaju doslovni i pronađeni materijal za umetnički čin. Ovi urbani otpadci su povezani sa našim svakodnevnim životom, identifikujemo ih bez napora jer su oni deo iskustva materijalnog sveta koj nas okružuje, most između naše uobičajene percepcije i umetničke kreacije koju nam prezentuje umetnik
[1] K. Grinberg (C. Greenberg)[2] J. Denegri, Slikarstvo postoji, u Slikarstvo, Konkordija, Vršac, 2003.
Iz galerije
Umetnik kaže
MILAN NEŠIĆ
Moj izraz vezan je za medij slikarstva, crteža, kolaža i asamblaža. U formalnom smislu on predstavlja spoj različitih praksi apstraktnog slikarstva. Ovi postupci, lišeni svojih izvornih ideologija i preuzeti estetski indiferentno, upotrebljeni su u cilju istraživanja granica i mogućnosti samog medija slikarstva. Tako i brojne istorijske reference predstavljaju isključivo formalnu osnovu na kojoj rad nastaje. Akcenat je na materijalima i njihivim međusobnim odnosima koji se kreću od redukovanosti do maksimuma likovnih sredstava. Boja je tretirana je kao materija, najčešće nanesena pastuozno ili direktno iz tube, bez korišćenja specifičnih pogodnosti i mogućnosti koje upotrebljena tehnika pruža. Sa druge strane, radovi nastali kombinacijom različitih vanumetničkih materijala, ili njihovom inkorporacijom u sliku, često poprimaju karakteristike trodimenzionalnih objekta ali po svojim osnovnim karakteristikama ipak ostaju u mediju slikarstva. Motive i oblike biram proizvoljno. Bez obzira na njihovu prepoznatljivost u jednom broju radova, oni nisu nosioci nekog narativa ili poruke, sto ne treba nužno da uslovljava i posmatrača u tom pogledu. Intervencije su jednostavne i direktne kako bi naglasak ostao na procesima građenja i vizuelnoj ideji rada.